Mνήμες ...Μουσικές .

Δύσκολα μου ‘βαλες Αναστασία !!
Που να χωρέσουν τόσες μνήμες …τόσες μουσικές…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα μου κάνει παρέα η μουσική.
Μουσική κάθε είδους .
Aνάλογα την ηλικία,την διάθεση,την στιγμή.

Η πρώτη μου επαφή έγινε με το ....Telefunken
Ηταν αρχές του '60 και στην ελληνική σκηνή βασίλευε η “ελαφρά” μουσική.
Δεν ξέρω πόσο “ελαφρά” ήταν .
Ξέρω πως τ'αυτιά μας χάιδευαν οι μουσικές του Χατζιδάκι ,του Θεοδωράκη και του Ξαρχάκου και ταξιδεύαμε με τους στίχους του Ρίτσου ,του Ελύτη και του Γκάτσου.


Ηταν ανοιξιάτικα πρωινά Κυριακής.
Η μόνη ημέρα που η μητέρα μου δεν πήγαινε στη δουλειά.
Από νωρίς άνοιγε όλα τα παράθυρα του σπιτιού κι έβαζε το το ραδιόφωνο να παίζει στη διαπασών.Εβγαινε στον κήπο κι έπιανε δουλειά.

Κλάδευε ,πότιζε,ξεχορτιάραζε .Και τραγουδούσε.
Την κοίταζα απ΄το παράθυρο ,ανεβασμένη στο μικρό μου σκαμνάκι ,για να φτάνω στο πρεβάζι .Οι μελωδίες και οι στίχοι των τραγουδιών ,ξεχύνονταν στη γειτονιά πότιζαν την ψυχή μου και ταξίδευα μαζί τους .
Αγάπησα εκείνα τα τραγούδια.Κι ακόμα τα αγαπάω.
Πιάνω συχνά τον εαυτό μου να σιγομουρμουρίζε….

Χάρτινο το φεγγαράκι ....

Kάπου υπάρχει η αγάπη μου...

Είσ' ένα περιστέρι ...

Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου ...

Είχα μια θάλασσα στο νου ....

Φέρτε μ' ένα μαντολίνο ...

Αγαπημένες μου φωνές της εποχής της Νάνας Μούσχουρη,της Γιοβάννας και της Τζένης Βάνου.

Φωνές και τραγούδια ερωτικά ,γραμμένα στη μνήμη , ήρθαν ξανά και ξανά και τραγουδήθηκαν σε όμορφες,τρυφερές στιγμές...

Ξύπνα αγάπη μου

η νύχτα τέλειωσε τ' αστέρια χάθηκαν

πρέπει να φύγεις

Τα δυό τριαντάφυλλα

που ήταν πλάϊ μας κι αυτά μαράθηκαν

πρέπει να φύγεις

Μια ηλιαχτίδα σου χαϊδεύει τα μαλλιά

πρέπει να φύγεις πρίν μας βρούνε αγκαλιά

Μα αυτό που με σημάδεψε απ'εκείνη την εποχή ,αγαπημένο και χιλιοτραγουδισμένο σ'όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές ...

Θάλασσα πλατιά

σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις

θάλασσα βαθιά

μια στιγμή δεν ησυχάζεις

λες κι έχεις καρδιά

τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά

Το Telefunken έδωσε τη θέση του στο πικαπ και το σπίτι γέμισε 45ράκια.
Στα οικογενειακά γλέντια κι όχι μόνο τα δισκακια παίζανε μέχρι να χιλιογρατζουνιστούν κι η βελόνα ν’αρχίσει να χοροπηδά.

Ολες οι νέες κυκλοφορίες πλούτιζαν την δισκοθήκη της μάνας .

Από Θεοδωράκη ,Ξαρχάκο Μπιθικώτση μέχρι Καζαντζίδη και Βούλα Πάλλα.
Ηταν η εποχή της μεγάλης μετανάστευσης ,το σπίτι κάθε τόσο γεμάτο από συγγενείς που έρχονταν απ’το χωριό στην Αθήνα να φτιάξουν τα χαρτιά τους και να φύγουν για Αυστραλία, Καναδά ,Αμερική.Ολοι φιλοξενούνταν στο σπίτι μας και κάθε βράδυ μια μικρή γιορτή στηνόταν με φτωχικούς μεζέδες,κρασί ,τραγούδια και κλάματα.
Η «Συνεφιασμένη Κυριακή » μπερδευόταν με την «Απονη ζωή» και η «Μαντουμπάλα» με το λυγμό του Καζατζίδη ...Μαννούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα….
Παράλληλα η αδελφή μου είχε φτασει πια στην εφηβεία κι ειχε φτιαξει την δικια της συλλογή .Δεν πήγαινα ακόμα σχολείο μα ήξερα όλα τα τραγούδια του Elvis ,των Beatles και των Rolling Stones .Τραγούδαγα το «Satisfaction» και το «Let It be» και χόρευα ροκ ,μαμπο ,

γιανκα και σεικ.
Ένα τραγούδι που με νοσταλγία σιγοτραγουδάω ακόμα το «Yesterday»
Yesterday, all my troubles seemed so far away!

Now it looks as though they're here to stay,

Oh, I believe in yesterday

Suddenly, I'm not half the man I used to be!

There's a shadow hanging over me,

Oh, yesterday came suddenly

Στα πάρτυ της ήμουν πρώτη και καλύτερη ,φόραγα κολλαριστα φουρό κι ασπρα σοσόνια .Χόρευα μαζί τους ,δοκίμαζα κρυφά βερμουτ στα ψιλόλιγνα ποτήρια ,τσάκιζα τα κρακεράκια κι ήξερα όλα τα μυστικά των «μεγάλων » κοριτσιών, μιας και μίλαγαν ελεύθερα μπροστά στη «μικρή» .Εζησα δηλαδή ,όλα αυτά που πολύ αργότερα τόσο όμορφα μας θύμισε η Αλκηστις στο τραγούδι της «Τα πιο ωραια λαικα»

Κι ήρθε το «νέο κύμα» κι η εποχή των μπουατ.
Σε μπουατ δεν πήγα ,λόγω ηλικίας, μα κάτι η μεγαλύτερη αδελφή ,κάτι η τηλεόραση που στο μεταξύ εισέβαλλε στο σπίτι με κράτησαν ενήμερη και για τις μουσικές τάσεις της εποχής.
Απ’τους αγαπημενους ερμηνευτες της εποχής η Αρλέτα , ο Γιαννης Πουλόπουλος , η Πόπη Αστεριάδη , ο Γ.Ζωγράφος κι η Καίτη Χωματά.
Αμετρητα τα τραγούδια που αγάπησα ,μα πολλές φορές ακόμα σιγομουρμουρίζω
Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι

ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρειπού θα σε βρει
Μια φορά θυμάμαι μ' αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή

Αρχές δεκαετίας του 70 η χούντα καλά κρατεί ,το πικαπ κάηκε πιά από την πολύ χρήση και μεις αποχαυνώμαστε μπροστα στο θαύμα της τηλεόρασης με τις μουσικές εκπομπές του Μαστοράκη ,το φεστιβαλ του Σαν Ρέμο και της Θεσ/νίκης.
Εκείνη την εποχή ακούω φανατικά από τον Αdamo τα Amour perdu & Εnsemble
κι απ'τον Αl Bano τα Io Di Notte & Felicita.
Η ελληνική ποπ ανθίζει μαζί με την εφηβεία μου ,μαζεύω πόστερ από το «Φαντάζιο»
κι ακούω Βίκυ –Μαρίνα- Δάκη και Πασχάλη

Αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές

τα φιλιά οι όρκοι κι οι χαρές

ο καιρός κυλάει κι η αγάπες περνούν

κι οι καρδιές μας όλα τα ξεχνούν

Κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί

που δεν σου γελά πια η ζωή

και για συντροφιά έχεις τη μοναξιά

κι αναμνήσεις μέσα στην καρδιά

Μεγαλώνω λίγο και γυρίζω στην ελληνική ροκ.
Λατρεμένοι της εποχής οι Poll , οι Socrates drank the conium οι Peloma Bokiou και οι

Nostradamos.

Είναι η ώρα που αγοράζω και τον πρώτο μου δίσκο .

Είναι των Poll με τίτλο «Aνθρωπε».
Παίζει από το πρωί ως το βράδυ ,τον φυλάω όμως σαν τα μάτια μου
και μένει πια στο πατρικό μαζί με τ’αλλα κειμήλια της εφηβείας μου.

Αν θες τραγούδια όμορφα ν' ακούσεις, ήλιε μου

την καρδιά μου ν' ανοίξεις

Αν θες λουλούδι γύρω σου ν' ανθίσει,

το θυμό άσ' τον όλο να σβήσει
Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα

και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου

Κι από κει ξανά στην ξένη μουσική.
Ερχεται η εποχή που δεν ακούω τίποτα ελληνικό και το ραδιοφωνάκι κολλημένο στο αυτί .Την ημέρα δίπλα στα βιβλία και την νύχτα δίπλα στο μαξιλάρι.
Ο πρώτος έρωτας έχει χτυπήσει την πόρτα και μάλιστα τυχαίνει να διαθέτει φίλους με πειρατικό ραδιοσταθμό.
Οι αφιερώσεις πάνε σύννεφο Εγω δεν ενδίδω ακόμα κι ολόκληρες εκπομπές του «Dalton» και του «Κ80» με τ’αγαπημένα μου τραγούδια , μου αφιερώνονται αποκλειστικά.
(ΣΗΜ. τελικά ενέδωσα τόσο …ώστε τον παντρεύτηκα!)
Oι τοίχοι του δωματίου γεμίζουν αφίσες των Jimy Hendrix , T.Rex, Santana , Janis Joplin ,Deep Purple

Ακούω φανατικά Isaac Hayes και Shaft.

Και λειώνω ακόμα με το Without You
No, I can’t forget this evening

Or your face as you were leaving

But I guess that’s just the way this story goes,

You always smile....But in you eyes your sorrow shows
Yes it shows

No I can’t forget tomorrow

When I think of all my sorrows

When I had you there but then I let you go

And now it’s only fair that I should let you know

What you should know

I cant live If living is without you

I can’t live

I can’t give anymore