Το μαρτύριο της νηστείας

Μ.Πέμπτη σήμερα .
Σε δυό μέρες Ανάσταση και μετά Πάσχα.
Δεν έχω νοιώσει έτσι άλλη φορά.
Δεν έχω καταλάβει πως έρχεται το Πάσχα.
Μια ιδέα πήρα σήμερα βέβαια βάφοντας τ'αυγά κι ιδίιως όταν πλήρωσα στον χασάπη το αρνί .
Μ.Πέμπτη
Ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου.
Ανάμνηση της θείας κοινωνίας κάθε Μ.Πέμπτη ..πάνε χρόνια τώρα.
Τότε που η νηστεία ήταν αναγκαστική λόγω οικογενειακής συνήθειας.
Ισως γι αυτό δεν ξανανήστεψα όταν μεγάλωσα.
Και δεν ξανακοινώνησα.
Εβαλε το χέρι της βέβαια κι η αριστερή τροπή που πήρε το όλο πράγμα .
Ο Χριστός πέρναγε τα πάθη του κι εγω το μαρτύριο της νηστείας.
Τοτε τα ζήλευα όλα.
Και τα αυγά.... και τα τυριά..... και τα σαλάμια....και όλα!
Σιχαινόμουν το τσάι ,τα καλαμαράκια ,τα χταπόδια ,τις ταραμοσαλάτες.
Ευτυχώς τα καλαμαράκια και τα χταπόδια τα ξανάβαλα στη ζωή μου παρέα με τα ούζα.
Σαν Πάσχα περίμενα την Μ.Πέμπτη.
Να πάω να κοινωνήσω ...να τελειώσει το μαρτύριο.
Εκείνη την ημέρα κάναμε διάλειμμα.
Μπορούσα να πιώ γάλα δηλαδή και να φάω ψωμοτύρι.
Για κρέας και αυγό ούτε λόγος.
Κι ακολουθούσε η Μ.Παρασκευή.
Η γιαγιά ούτε λάδι.
Με ψωμί και νερό την έβγαζε.
Ευτυχώς ο παππούς πιό ελαστικός μαγείρευε καμιά πατάτα γιαχνί.
Μα το πραγματικό μαρτύριο ήταν του Σαββάτου.
Απ'το πρωί ξεκίναγε.
Τα κόκκινα αυγά έπαιρναν την θέση τους στο μεγάλο μπουφέ
και δίπλα τους τα λαχταριστά κουλουράκια ,που είχαμε φτιάξει μέρες πρίν
μαζί με την μαμά κι είχανε μέχρι τότε κρυφτει σε κάποιο ψηλό ντουλάπι .
Μα το χειρότερο απ'όλα ήταν οι μυρωδιές
...οι μυρωδιές απ΄την κουζίνα.
Η μαγειρίτσα ετοιμαζόταν από νωρίς.
Μετά το τελευταίο νηστήσιμο μεσημεριανό άρχιζε η προετοιμασία.
Στην μεγάλη κουζίνα οργασμός.
Πλένονταν τα μαρούλια ,καθαρίζονταν τα κρεμμυδάκια,ψιλοκοβόταν ο άνηθος .
Γυρίζονταν τ'αντεράκια, ετοιμάζονταν τα συκωτάκια.
Η μεγάλη αλουμινένια κατσαρόλα έμπαινε στο πετρογκάζ( και λίγο αργότερα στο μάτι της κουζίνας ) κι οι μυρωδιές ξεχύνονταν σ'όλο το σπίτι.
Κι απ'τις ανοιχτές πόρτες και τα παράθυρα σ'όλη την γειτονιά.
Οι ώρες περνούσαν αργά...βασανιστικά.
Κέρβερος η γιαγιά δεν άφηνε ν'άκουμπήσεις τίποτα.
Και την μαγειρίτσα την τελείωνε την ώρα που όλοι έφευγαν για την Ανάσταση.
Για να μην υπάρξουν νωρίτερα ...διαρροές.
Γύρω στις 10.00 τα βλέφαρα άρχιζαν να γέρνουν ,τα παιδικά μάτια να κλείνουν.
Ενας μικρός υπνάκος ήταν αναπόφευκτος.
Μέχρι τις 11.00
Η αρχή του τέλους είχε έρθει πιά!
Η λαμπάδα περίμενε στολισμένη και καμαρωτή .
Στο σακκουλάκι το κόκκινο αυγό κα το κουλούρι
Βλέπεις η εκκλησία ήταν μακριά κι έπρεπε να'χουμε το κάτι τις μας για την επιστροφή.
Ασε που τότε όλοι ,μικροί μεγάλοι έπαιρναν στην τσεπη κι ένα αυγό.
Και μετά το χτύπημα της καμπάνας ,το "Χριστός Ανέστη" ,τις αγκαλιές και τα φιλιά
άρχιζε το τσούγκρισμα των αυγών ...εκεί στο προαύλιο της εκκλησίας...
υπό το φώς των κεριών και των πυροτεχνημάτων !
(...αντε να το κάνεις και τώρα ..το λιγότερο να σε πουν λιγούρη !)
Με την λαμπάδα στο ένα χέρι και το κουλούρι στο άλλο πέρναμε την κατηφόρα για το σπίτι.

Οι κήποι μοσχοβόλαγαν πασχαλιές ,κρίνα και βιολέτες.

Ο ουρανός γεμάτος αστέρια

Στου δρόμο μικρά φαναράκια κατηφόριζαν πολύχρωμα φέρνοντας στο σπίτι το άγιο φως.

Στην πόρτα περίμενε η γιαγιά.

Στο τραπέζι η μαγειρίτσα.

Μ.Πέμπτη .
Ανάμνηση και της προδοσίας του Ιούδα.
Απ'αυτήν οι αναμνήσεις ήρθαν πολύ αργότερα.