Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Pierot

Πήγε κάμποσα χρόνια πίσω σήμερα.
Σε κάτι χωμάτινους δρόμους
Σε κάποιες αυλές ,σε ξέφραγα οικόπεδα.
Μ' ένα πράσινο ρούχο,με χάρτινα τεράστια κίτρινα κουμπιά
Κι ένα ψηλό καπέλο
κι αυτό με κίτρινα κουμπιά.
Και κορδέλες ,πολλές πολύχρωμες κορδέλες
ένα δίφραγκο το πακέτο.
Κόκκινες,κίτρινες,πράσινες,μπλέ
Και μικρά χαρτάκια σ'όλα τα χρώματα
ένα πενηνταράκι το πακέτο
απ'το μαγαζάκι της κυρά-Καίτης
...απ'εκείνο το μικρό παράδεισο.


Οι κορδέλες άνοιγαν στο ελαφρύ φύσημα
κι απλώνονταν ψηλά ...στριφογύριζαν ...έκαναν κύκλους
Και τα μικρά χαρτάκια
πολύχρωμες νιφάδες χιονιού
στροβιλίζονταν ψηλά
κι έπεφταν απαλά.
Τα μάζευε ,ένα μικρό κουβάρι
τα ξαναπέταγε ...τα ξαναμάζευε.
Επρεπε να κρατήσουν όλη μέρα.
Δεν είχε άλλο δίφραγκο,ούτε άλλο πενηνταράκι.

Περίμενε μ'αγωνία απ΄το πρωί.
Με το πράσινο ρούχο και τα πολύχρωμα χαρτάκια
κρυμμένα στην τσέπη.
Περίμενε το σύνθημα
πως φάνηκε στην πάνω γειτονιά
Και έτρεχε να περιμένει στην γωνία
Να φανεί με τις πολύχρωμες κορδέλες του
γύρω απ'το ψηλό κοντάρι.
Να τρέξει να στροβιλιστεί ,να μπερδευτεί
να χορέψει στο τρελό γαιτανάκι.


Τρελλό πανηγύρι στημένο στο σταυροδρόμι.
Μικροί μασκαράδες,πολύχρωμοι σαν τις κορδέλες τους
στροβιλίζονταν τριγύρω σαν τα μικρά χαρτάκια τους
Ετρεχαν στις αυλές ,πήδαγαν σ'αφραχτα οικόπεδα
σήκωναν σκόνη στους χωμάτινους δρόμους
γέμιζαν ήχους τις γειτονιές .


Και μετά φαινόταν ο αρκουδιάρης.
Eβλεπε απ΄το βάθος του δρόμου
να πλησιάζει ο γέρος γύφτος
με την καφετιά του αρκούδα.
Η παρασταση δινόταν πάλι εκεί ....στο σταυροδρόμι.
Το ντέφι παλλόταν δυνατά στον αέρα
κι η καφετιά αρκούδα χόρευε στο ρυθμό του.
Ορθια στα πίσω πόδια λίκνιζε αργά το βαρύ κορμί της
έπεφτε στα τέσσερα,έγερνε δεξιά, αριστερά
κυλιόταν στο βρώμικο χώμα
και ξανά ψηλά στα πίσω πόδια
στο ρυθμό που χτύπαγε το ντέφι.
Οι κίτρινοι χαλκάδες γιάλιζαν στον ήλιο
και δεκάδες έκπληκτα μάτια άνοιγαν διάπλατα
στο θαύμα και στο μεγαλείο του τεράστιου ζώου.


Πήγε κάμποσα χρόνια πίσω σήμερα.
Σε κάτι χωμάτινους δρόμους

Σε κάποιες αυλές ,σε ξέφραγα οικόπεδα.
Μ' ένα πράσινο ρούχο,με χάρτινα τεράστια κίτρινα κουμπιά
Κι ένα ψηλό καπέλο
κι αυτό με κίτρινα κουμπιά.

3 Comments:

Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

με συγκίνησες πολύ. καλώς σε βρήκα

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 9:31 μ.μ.  
Blogger aqua said...

Φταίνε οι κοινές μνήμες Padrazo.
Κι οι κοινές διαδρομές ...με το λεωφορείο! :)))

14 Φεβρουαρίου 2007 στις 10:09 μ.μ.  
Blogger david santos said...

Helo!
Very nice poem
I love you
Tank you

17 Φεβρουαρίου 2007 στις 9:20 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home