Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

"...κάτσε μάνα ρε!"


Την περίμενε καιρό αυτή τη μέρα.
Εξω απ΄το μικρό μαγαζάκι της κυρα -Καίτης πολύχρωμοι χαρταετοί στημένοι στην σειρά .
Μικροί,μεγάλοι,για όλα τα γούστα κι όλα τα βαλάντια.
Πήγαινε εκεί κάθε μέρα .
Τους χάζευε,ρώταγε τις τιμές κι έφευγε.
Το χαρτζηλίκι δεν ήταν ακόμα αρκετό.
Επρεπε να υπολογίσει και τα υπόλοιπα.
Καλούμπα και κορδέλες για την ουρά.


Οι πρώτοι αετοί εμφανίζονταν δειλά στον ουρανό από τις πρώτες μέρες της αποκριάς.
Το παιχνίδι τότε κράταγε καιρό.
Στο απέναντι οικόπεδο μαζεύονταν τ'αγόρια της γειτονιάς.
Μόλις άκουγε τις πρώτες φωνές έτρεχε αμέσως έξω.
“ελα ...έλα ...τώρα που φυσάει!”
“κάτσε μάνα ρε...”
“Αμόλααα!”

Η γειτονιά είχε λίγα κορίτσια
Κι αυτά δεν έβγαιναν στο δρόμο γαι παιχνίδι.
Προτιμούσαν να παίζουν στις αυλές ,με τις κούκλες και τα κουζινικά τους.
Αυτή δεν είχε ούτε κούκλα ,ούτε κουζινικά.
Ετσι προτιμούσε το δρόμο με τ'αγόρια.

Μάθαινε μαζί τους όλα τα μυστικά.
Πόσο μήκος πρέπει νά'χει η ουρά,πως φτιάχνουνε τα ζύγια,
που βάζουνε τα ξυραφάκια για να ρίξουνε τους αετούς των αντιπάλων της '”αλλης γειτονιάς”
“Ζήτωωωω ....έκοψεεεε!!!”

Οταν το χαρτζιλίκι ήταν πια αρκετό πήγαινε τρεχάλα στην κυρα-Καίτη.
Ομως πάντα ο αετός που είχε διαλέξει είχε πια πουληθεί.
Δεν πειράζει...αυτή είχε τ'αγόρια!
Διάλεγε τα χρώματα,αγόραζε χαρτί γλασέ ,κόλλα,κορδέλες και καλούμπα.
Τ'αγόρια έτρεχαν στο κοντινό μαραγκούδικο και της έφερναν τα ξύλα.
Επεφταν όλοι με τα μούτρα.
Αλλος έκοβε τα χαρτιά,άλλος έδενε τα ξύλα,άλλος ετοίμαζε τα ζύγια και την ουρά.
Σε λίγο όλοι έτρεχαν στον οικόπεδο.
“ελα ...έλα ...τώρα που φυσάει!”
“κάτσε μάνα ρε...”
“Αμόλααα!”

Ο Νίκος .... το “φιλαράκι” ....που “εφυγε “ από την άσπρη σκόνη....
Ο Μανώλης .....ο “συμμαθητής”... που χάθηκε κάπου στην Αμερική
Ο Κώστας ...ο “μεγάλος”...που έκανε τα καλύτερα ζύγια....
Ο Γιάννης ....ο “μικρός” ....που έκανε τα καλύτερα “κοψίματα”
Ο Θωμάς ....ο “κατάσκοπος” ...που έφερνε τα νέα από τους αντιπάλους της άλλης γειτονιάς.
Ο Κώστας...ο Γιάννης ...ο Θωμάς ..είναι ακόμα εκεί
Στο οικόπεδο όμως στέκει πια μια πολυκατοικία.







3 Comments:

Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

Ο Παππούς μου ο Μπαλής -από την Σμύρνη- με είχε μάθει να φτιάχνω "σαίτες" . Εχω να πετάξω σαίτα 3 χρόνια. Θα ξαναπετάξω όμως.
"Κυλάει" ο λόγος σου. Μου αρέσει πολύ.

20 Φεβρουαρίου 2007 στις 11:32 μ.μ.  
Blogger aqua said...

ΠΡΕΠΕΙ να ξαναπετάξεις σαίτες!!
Τσάμπα στα μάθαινε ο παππούς?:))
Γράψε κάτι γι αυτόν..
Ευχαριστώ!

21 Φεβρουαρίου 2007 στις 8:05 μ.μ.  
Blogger Prince Of The City said...

ρομαντικο ε... ευτυχως ειχα τη τυχη να πεταξω σαϊτα.... :))))

3 Μαρτίου 2007 στις 8:08 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home